در واقع معیارهای ارزیابی عملکرد پیمانکاران در پروژههای عمرانی براساس این دو مقوله تعیین میگردد. با علم بر اینکه در روش مرسوم مدیریت ساخت، از یکسو نقشهها و مشخصات به صورت جداگانه ارائه میگردند و از سوی دیگر نقشههای اجرایی گروههای مختلف طراحی، به صورت جداگانه ولی هماهنگ با یکدیگر تهیه میشوند، ممکن است مشکلات فراوانی در تمامی مراحل انجام پروژه دامنگیر تیمهای درگیر در پروژه شود. مشکلات این روش بر همگان آشکار بوده و شاید برخی از بدترین آنها، عدم هماهنگیها، اشتباهات و دوباره کاریها در پروژه باشد که علاوه بر بالا بردن هزینه ساخت، نهایتاً منجر به پایین آمدن کیفیت کار نیز خواهد شد.
یکی از هیجان انگیزترین پیشرفتهای اخیر در زمینه مدیریت ساخت، معرفی تکنولوژی “مدلسازی اطلاعات ساختمانی” میباشد. بطور کلی سیستم مدلسازی اطلاعات ساختمان را اینگونه میتوان معرفی نمود که BIM، به نقشههای دو بعدی و مشخصات مربوط به آنها، اجزای مدلسازی سه بعدی با ویژگی خاص اضافه مینماید. آن ویژگی خاص این است که هر عضو طراحی نشان داده شده در BIM علاوه بر دارا بودن ماهیت فیزیکی سه بعدی آن، آرایهای از اطلاعات مربوط به فعالیتها و وظایف مختلف مدیریت ساخت را با خود به همراه دارد. این اطلاعات، مربوط به کل چرخه حیات پروژه از مراحل اولیه تا پایان آن شامل موارد زیر میباشد:
- مرحله مطالعات توجیهی تا طراحی مفهومی
- مطالعات مرحله اول و دوم
- تدارکات
- ساخت و نصب
- راه اندازی
- دوره بهرهبرداری و حتی پایان پروژه
بنابراین اگر بخواهیم BIM را در یک جمله کوتاه خلاصه کنیم، عبارت خواهد بود از:
“فرآیند تولید و مدیریت اطلاعات ساختمان در طی چرخه حیات آن”
به بیان دیگر همانطور که قبلاً نیز بیان شد، یک مدل BIM نمایش سه بعدی دیجیتال از ویژگیهای فیزیکی و عملکردی یک ساختمان است.
