برخی از نشانگرهای فرهنگ آموزش در سازمان
۱) جایگاه آموزش و بهسازی را در تحقق اهداف، شناسایی می‌کند.
۲) منابع در دسترس آموزش و بهسازی را مورد شناسایی قرار می‌دهد.
۳) نیازهای آموزشی و بهسازی را به طور مرتب و براساس اهداف عینی کار مرور و ارزیابی می‌کند.
۴) اطمینان حاصل می‌کند که همه کارکنان از آموزش ضروری برای انجام مشاغل فعلی و آینده و نیز فرصت‌های بهسازی برخوردار می‌شوند.
۵) کارکنان را برای شناسایی و رفع نیازهای مربوط به کار و بهسازی بر می‌انگیزاند.
۶) فرآیند معینی برای ارزیابی منظم نیازهای آموزشی و بهسازی همه کارکنان دارد.
۷) مسئولیت هر مدیر برای رشد و بهسازی افراد را شناسایی می‌کند و اطمینان دارد که مدیران از شایستگی لازم برای ایفای چنین مسئولیتی برخوردارند.
۸) آمارهای روشن، کنترل روشن و پاسخگویی روشن برای فعالیت‌های آموزشی تدوین و ارائه می‌نماید.
۹) پیامدهای فعالیت‌های آموزشی و بهسازی کارکنان را ارزیابی و نتایج را به افراد ذی‌ربط و ذی‌نفع منتقل می‌کند. (خراسانی و مهدی،۱۳۸۵)
۲-۹٫ اهمیت آموزش
سازمانها و نهادهای مختلف هر جامعه‌ای عموما‌ براساس‌ نـیازهای‌ معینی‌ شکل گرفته و توسعه می‌یابند.از این رو اهداف‌ مؤسسه‌ای معمولا نشانگر نیاز یا نیازهای ویژه‌ای‌ است‌ که‌ برای ادامه‌ حیات اجتماعی ضـروری مـی بـاشد.تا زمانی که نیازهای مذکور پایدار و باقی باشند،سازمانها نیز‌ به‌ حیات خـود ادامـه می‌دهند و از طریق‌ فعالیتهای خود،در راستای برطرف کردن این نیازها‌ گام‌ بر می‌دارند.بررسی‌ مسیر شکل‌گیری و تحول سازمانهای بشری نـشان‌ می‌دهد کـه در گـذشته به دلیل عدم پیچیدگی‌ جوامع‌ و تکنولوژی محدود، ساختار سازمانها و کارکردهای آنها نیز عموما ساده و ابـتدایی‌ بوده اسـت.به هـمین‌ علت‌ هر‌ فرد می‌توانست ظرف مدت کوتاهی از طریق کارآموزی و یا آموزشهای استاد-شاگردی برای مـشاغل خـاص‌ آماده شـود.با‌ این‌ همه به سبب ظهور تدریجی تغییر و تحول در ابعاد مختلف زندگی بشری‌ خصوصاً پس‌ از انـقلاب صـنعتی که چهرهء ویژه‌ای‌ به مشاغل و حرف بخشید،آموزش استاد-شاگردی توانایی خود را برای آماده‌سازی‌ افراد‌ جـهت‌ تـصدی مـشاغل از دست داده است. تحولاتی که در سایهء اختراعات،ابداعات و نوآوری‌ها‌ به‌ منصهء ظهور رسید،بر ابعاد مختلف زندگی تأثیر شـگرفی گـذاشت و در این سازمانها به عنوان نهادهای برخاسته از‌ بطن‌ اجتماع، ناگزیر از همگامی و همسویی با این تحولات بـودند و بـدین تـرتیب ساختارهای‌ سازمانی‌ از اشکال ساده و سنتی به سوی انواع‌ پیچیده‌ و تخصصی سوق یافتند و وظایف و عملکردهای آنـان‌ نـیز‌ معقول و پیچیده شدند.در چنین‌ وضعیتی آماده شدن برای حرفه‌ای معین،مستلزم صرف وقت زیـاد‌ و آمـوزشهای‌ تـخصصی بود و بدین ترتیب‌ آموزش‌ کارکنان،بتدریج‌ جایگاه ویژه‌ای‌ در‌ غالب‌ مشاغل پیدا کرد. (زارع،۱۳۸۱)
همانگونه که رشد و کمال یک انسان وابسته به رشد و تقویت اندام‌ها و اعضاء اوست، رشد و توسعه سازمان نیز به رشد و تقویت اعضا، تشکیل دهنده آن بستگی دارد. از میان اجزاء و عناصر تشکیل دهند‌ه سازمان تأثیر انسان بر رشد و توسعه سازمان مهم‌تر است به عبارت دیگر هرچه انسان‌های داخلی سازمان آگاه‌تر، برانگیخته‌تر و پویاتر باشند سازمان نیز توان و پویایی بیشتری خواهد داشت. (سام خانیان،۱۳۸۷)
با گسترش علوم و فن آوری و پیچیده‌تر شدن مشاغل، بر اهمیت آموزش افزوده شد. زمانی که مشاغل ساده بود به راحتی فرا گرفته می‌شد، اما هرچه بر پیچیدگی مشاغل افزوده گردد، انتقال فنون آن با دشواری بیشتری همراه خواهد بود و این فشار بر سازمان‌ها بیشتر احساس می‌گردد، به ویژه در پنجاه سال اخیر حدود نیمی از مشاغل موجود، زاده شده‌اند و تغییر شغل و حرفه را برای مردم عادی جلوه داده است. احتمال اینکه فردی حرفه‌ای را بیاموزد تا چهل سال آینده به یادگیری مهارت دیگری نیاز نداشته باشد، بسیار ضعیف است. تحول شگرف سرعت دگرگونی نه تنها مطلوب است بلکه نیازمند تخصیص منابع سرمایه‌ای برای انتقال نظریات و آموزش به کارکنان می‌باشد.(سیدجوادین،۱۳۹۲)
اهمیت و ضرورت آموزش منابع انسانی، ضرورت شناخت مزایای آن را مشخص می‌کند از طرفی شناسایی اصول آموزشی و الگوهای آموزشی فرآیند آموزش منابع انسانی را تسهیل می‌بخشد، اهمیت آموزش تا آنجایی است که سازمان‌ها برای رسیدن به اهداف خود که وضعیت وضعیت مطلوب است سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی می‌کنند که در نتیجه این سرمایه‌گذاری هدف مطلوب حاصل می‌شود. لذا به منظور تجهیز نیروی انسانی سازمان و بهسازی و بهره‌گیری هرچه مؤثرتر از این نیرو، آموزش به عنوان مؤثرترین ابزار و اهرم همواره از اهمیت خاصی برخوردار است. البته باید اذعان داشت که آموزش تنها مشکل گشای تمام نابسامانی‌های سازمان نیست، لیکن بی شک یکی از مهم‌ترین تدابیر و عوامل بهبود امور سازمانی به شمار می‌رود. ( مینایی و همکاران،۱۳۹۳)
۲-۱۰٫ اهداف آموزش
فیلیپو بر این باور است که هدف آموزش عبارست از تجهیز کارکنان با دانش، مهارت و نگرش‌های درست و اساساً افزایش و مهارت‌های کارکنان منجر به افزایش نتایج و تأثیرات زیر می‌شود:
الف) افزایش بهره‌وری: افزایش دانش و مهارت معمولاً منجر به افزایش کمیت و کیفیت برونداد (محصول) می‌شود. پیشرفت فرآیند فناوری و تغییر ماهیت مشاغل مستلزم آن است که برای کارکردن مؤثر، افرا

د دوره‌های آموزش را طی کنند.
ب) کاهش نظارت: نیرویی که به خوبی آموزش دیده باشد می‌تواند بر فعالیت‌ها و کارهای خود نظارت داشته باشد. هم کارکنان و هم ناظر نیاز به نظارت نزدیک ندارند اما نمی‌تواند آزادی و اختیار عمل گسترده به نیروها داد مگر این‌که آموزش دیده باشند.
ج) افزایش ثبات و انعطاف‌پذیری: از طریق آموزش می‌توان نیروهای ذخیره و کمکی را برای مشاغل مختلف آموزش داد و از دست دادن نیروهای کلیدی و مهم ثبات سازمان را تهدید نمی‌کند. باید آموزش مهارت‌های مختلف و متعدد در دستور کار نیروهای سازمان باشد تا در صورت ضرورت بتوان آن‌ها را به مشاغلی که نیاز بسیار زیادی دارند منتقل کرد. این فرآیند انعطاف‌پذیری را برای کل سازمان به ارمغان می‌آورد. (آرمان و خسروی،۱۳۹۲)
لانگ فورد و نیوکومب آموزش را به عنوان فرآیند برنامه‌ریزی شده برای تغییر نگرش، دانش یا مهارت‌ها از طریق تجارب یادگیری می‌دانند. تا از این رهگذر عملکرد افراد در یک فعالیت یا مجموعه‌ای از فعالیت‌ها به شکل مؤثری تغییر یابد. هدف آن در محیط کار عبارت است از توسعه توانایی‌های افراد و نیز برطرف کردن نیازهای حال و آینده سازمان.(همان منبع)
هدف اساسی آموزش، کمک به سازمان جهت نیل به مقاصدش است. آموزش به معنای سرمایه‌گذاری بر روی افراد به منظور قادر ساختن آن‌ها برای عملکرد بهتر و قدرت استفاده بهتر از توانایی‌های آن‌ها می‌باشد. به عبارتی آموزش به دنبال توسعه صلاحیت‌ها و شایستگی کارکنان و بهبود عملکرد ‌‌آن‌ها می‌باشد.( شفیع زاده و شاه‌حسینی، ۱۳۹۲)
۲-۱۱٫ مزایا آموزش
از جمله مزایا می توان موارد زیر را برشمرد:
– هماهنگی با تغییرات و تحولات مختلف درون سازمانی و برون سازمانی و نیازهای ناشی از آن از جهات مختلف.
– بهبود و ارتقای سطح کمی و کیفی عملکرد فردی و سازمانی و ارتقای سطح بهره‌وری
– توسعه مهارت‌ها و توانایی‌های انجام کار و درک دانش و اطلاعات مورد نیاز توسط نیروی انسانی برای پیشرفت در تولید
– توسعه دانش،مهارت‌ها (ادراکی،فنی و انسانی) و نگرش‌های لازم برای موفقیت و بهبود عملکرد.
– شناسایی و پرورش استعدادهای نهفته کارکنان و افزایش خلاقیت
– به روز رسانی اطلاعات و مهارت‌های کارکنان
– آشنا ساختن کارکنان با اهداف و موقعیت سازمان و جایگاه خویش.
– افزایش اثربخشی و کارایی نیروی انسانی
– کاهش اتلاف و ضایعات محصولات و خدمات
– کاهش نیاز به نظارت نزدیک بر کارکنان
– افزایش قابلیت انعطاف‌پذیری کارکنان
– افزایش رضایت شغلی
– کاهش سوانح کار
– انگیزش کارکنان (خراسانی و مهدی،۱۳۸۵)
۲-۱۲٫ اصول آموزش
اصول آموزش منابع انسانی که تا حد زیادی از دیدگاه و تجربیات تایید شده و تعلیم یافته در عرصه آموزش بزرگسالان متأثر است ابعاد عمده آموزش‌های منابع انسانی و چارچوب نظری ویژه‌ای را برای متصدیان این نوع آموزش‌ها فراهم می‌کند تا بر مبنای ‌آن‌ها فعالیت‌های ‌آموزشی را دنبال نماید بطور کلی مهمترین اصول آموزش منابع انسانی را می‌توان به شرح ذیل بر شمرد:( مینایی و همکاران،۱۳۹۳)
۲-۱۲-۱٫ فعال بودن یادگیرنده