آیا زگیل تناسلی با آزمایش خون قابل تشخیص است؟

زگیل تناسلی یک عفونت شایع مقاربتی است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می شود. آنها معمولاً از طریق معاینه فیزیکی توسط یک ارائه دهنده مراقبتهای تشخیص داده می شوند. با این حال، برخی از افراد ممکن است تعجب کنند که آیا می توان آنها را از طریق آزمایش خون تشخیص داد. در این مقاله، تشخیص زگیل تناسلی را با جزئیات، از جمله علائم، تشخیص، آزمایش و گزینه‌های درمانی بررسی خواهیم کرد.

علائم زگیل تناسلی:

زگیل تناسلی برجستگی های گوشتی رنگی هستند که روی یا اطراف ناحیه تناسلی یا مقعد ظاهر میشوند. آنها می توانند صاف یا برجسته باشند و ممکن است در لمس صاف یا خشن باشند. زگیل تناسلی توسط ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می شود که از طریق تماس پوست به پوست در طول فعالیت جنسی پخش میشود.

علائم زگیل تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برجستگی های کوچک و گوشتی روی یا اطراف اندام تناسلی یا مقعد
• برآمدگی هایی که برآمده یا صاف هستند
• برآمدگی هایی که در لمس صاف یا خشن هستند
• خارش یا سوزش در ناحیه آسیب دیده
• درد یا ناراحتی در حین فعالیت جنسی
• خونریزی هنگام فعالیت جنسی

توجه به این نکته ضروری است که برخی از افراد مبتلا به زگیل تناسلی ممکن است هیچ علامتی را تجربه نکنند. این می تواند تشخیص اینکه آیا شما ویروس را دارید یا خیر، دشوار می کند.

تشخیص زگیل تناسلی:

زگیل تناسلی معمولاً از طریق معاینه فیزیکی توسط یک جراح و متخصص زنان تهران تشخیص داده می شود. ویناحیه آسیب دیده را بررسی می کند و نمونه ای از بافت را برای آزمایش می گیرد. در برخی موارد، ایشان ممکن است شما را برای ارزیابی بیشتر به یک متخصص ارجاع دهد.

در طول معاینه فیزیکی، دکتر به دنبال علائم قابل مشاهده زگیل تناسلی مانند برجستگی های کوچک و گوشتی روی یا اطراف ناحیه تناسلی یا مقعد خواهد بود. وی همچنین ممکن است در مورد علائمی که تجربه کرده اید، مانند خارش یا ناراحتی در ناحیه آسیب دیده، از شما بپرسد.

اگر دکتر مشکوک به زگیل تناسلی باشد، ممکن است از بافت آن برای آزمایش نمونه برداری کند. این معمولاً با استفاده از روشی به نام بیوپسی انجام می شود. در طول بیوپسی، یک قطعه کوچک از بافت از ناحیه آسیب دیده برداشته شده و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود. آزمایشگاه به دنبال علائم HPV در نمونه بافت خواهد بود.

آزمایش خون برای تشخیص HPV:

در حالی که آزمایش‌های خونی برای تشخیص وجود HPV وجود دارد، اما معمولاً برای تشخیص زگیل تناسلی استفاده نمی‌شود.

زیرا آزمایش خون فقط وجود HPV را در جریان خون تشخیص می دهد و همه انواع HPV باعث ایجاد زگیل تناسلی نمی شوند. علاوه بر این، آزمایش خون ممکن است نتواند نوع خاصی از HPV را که باعث ایجاد زگیل می شود، تشخیص دهد.

همچنین محدودیت هایی برای استفاده از آزمایش خون برای تشخیص HPV وجود دارد. این ویروس می‌تواند سال‌ها قبل از ایجاد علائم در بدن وجود داشته باشد، بنابراین منفی بودن آزمایش خون لزوماً به این معنی نیست که شما آلوده نیستید.

علاوه بر این، آزمایش خون ممکن است نتواند بین عفونت HPV فعلی و عفونت قبلی که خود به خود از بین رفته است تمایز قائل شود.

درمان زگیل تناسلی:

اگر زگیل تناسلی شما تشخیص داده شده است، چندین گزینه درمانی در دسترس است. بهترین گزینه درمانی برای شما به اندازه و محل زگیل و همچنین سلامت کلی شما و سایر عوامل بستگی دارد.

برخی از گزینه های درمانی رایج برای زگیل تناسلی عبارت هستند از:

داروهای موضعی:

این داروها مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده اعمال می شوند و با تخریب بافت زگیل عمل می کنند. داروهای موضعی رایج عبارتند از ایمیکیمود، پودوفیلین و تری کلرواستیک اسید.

کرایوتراپی:

این روشی است که شامل انجماد زگیل با نیتروژن مایع است. یخ زدن باعث ریزش زگیل می شود.

جراحی الکتریکی:

این روشی است که شامل استفاده از جریان الکتریکی برای تخریب بافت زگیل است.

جراحی:

در برخی موارد ممکن است برداشتن زگیل با جراحی ضروری باشد. این معمولا با استفاده از بی حسی موضعی انجام می شود.

توجه به این نکته مهم است که اگرچه درمان می تواند به مدیریت علائم و کاهش خطر عوارض کمک کند، اما هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد. این بدان معناست که حتی پس از درمان، ویروس ممکن است همچنان در بدن شما وجود داشته باشد و باعث عود زگیل تناسلی شود.

پیشگیری از زگیل تناسلی:

بهترین راه برای پیشگیری از زگیل تناسلی، انجام رابطه جنسی ایمن است. این شامل استفاده از کاندوم در طول فعالیت جنسی، محدود کردن تعداد شرکای جنسی و واکسینه شدن در برابر HPV است.

واکسن HPV برای پسران و دختران از سنین 9 تا 12 سالگی و تا سن 26 سالگی برای زنان و 21 سالگی برای مردان توصیه می شود.

همچنین معاینه منظم با یک جراح و متخصص زنان از اهمیت بسزایی برخوردار است. تست پاپ و تست HPV میتواند رشد غیرطبیعی سلولی را که ممکن است توسط HPV ایجاد شود، تشخیص دهد.

زگیل تناسلی چه عوارض طولانی مدتی دارد؟

زگیل تناسلی می تواند اثرات کوتاه مدت و بلند مدت بر سلامت فرد داشته باشد. در حالی که خود زگیل تناسلی به طور معمول خطرناک تلقی نمی شود، اما در صورت عدم درمان می تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی و عوارض شود.

اثرات کوتاه مدت زگیل تناسلی

برخی از اثرات کوتاه مدت زگیل تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد یا ناراحتی در ناحیه آسیب دیده
• خارش یا سوزش در ناحیه آسیب دیده
• خونریزی هنگام فعالیت جنسی
• اضطراب یا استرس مرتبط با داشتن یک عفونت مقاربتی (STI)

اثرات بلند مدت زگیل تناسلی:

در صورت عدم درمان، زگیل تناسلی می تواند اثرات طولانی مدتی بر سلامت فرد داشته باشد. برخی از این اثرات بلند مدت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

افزایش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان:

انواع خاصی از HPV شناخته شده است که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد، از جمله سرطان دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی و اوروفارنکس. در حالی که همه موارد زگیل تناسلی منجر به سرطان نمی‌شوند، انجام غربالگری‌های منظم و مراقبت‌های بعدی برای نظارت بر رشد غیرطبیعی سلول مهم است.

شیوع مکرر:

هنگامی که یک فرد به HPV آلوده می شود، ویروس می تواند مادام العمر در بدن او باقی بماند. این بدان معنی است که حتی پس از درمان، زگیل تناسلی می تواند عود کند. شیوع مکرر می تواند ناامید کننده باشد و ممکن است نیاز به درمان مداوم برای مدیریت علائم داشته باشد.

انتقال به شرکای جنسی:

زگیل تناسلی بسیار مسری است و میتواند از طریق تماس پوست به پوست در طول فعالیت جنسی منتقل شود. در صورت عدم درمان، زگیل تناسلی می تواند به شرکای جنسی منتقل شود و خطر ابتلا به مشکلات بهداشتی مرتبط با HPV را افزایش دهد.

سخن آخر:

اگر مشکوک به زگیل تناسلی هستید، مهم است که به دنبال دریافت مراقبت های  تخصصی پزشکی باشید. درمان می تواند به مدیریت علائم و کاهش خطر عوارض کمک کند. همچنین برای کاهش خطر ابتلا به زگیل تناسلی و سایر بیماری های مقاربتی، انجام رابطه جنسی ایمن و معاینات منظم با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مهم است.

پیشگیری از زگیل تناسلی بهترین اقدام است. این شامل انجام رابطه جنسی ایمن و واکسینه شدن در برابر HPV است. با پیشگیری و درمان مناسب، می توانید زگیل تناسلی را مدیریت کرده و خطر ابتلا به عوارض را کاهش دهید.